کارفرمایان کانادایی هر ساله صدها هزار نیروی کار بینالمللی را از طریق بیش از ۱۰۰ مسیر مهاجرتی مختلف استخدام میکنند. به استثنای سال ۲۰۲۰، این اعداد از سال ۲۰۱۵ تاکنون همچنان در حال افزایش بوده و هیچ نشانهای از توقف آنها وجود ندارد.
کانادا تعداد زیادی موقعیتِ شغلی خالی و نرخ بیکاری نسبتاً پایینی دارد. این امر بدین معنی است که تعداد موقعیتهای شغلی بیشتری نسبت به نیروی کار واجد شرایط برای پر کردن آنها وجود دارد. طبق اداره آمار کانادا، به ازای هر ۱۰۰ موقعیت شغلی در ماه دسامبر، کارفرمایان به دنبال پر کردن بهطور میانگین ۵٫۲ موقعیت شغلی بودند. این رقم در سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۹، ۳ شغل بود. این افزایش در موقعیتهای شغلیِ خالی همراه با کاهش نرخ بیکاری در کانادا اتفاق افتاد که در دسامبر ۲۰۲۱، ۵٫۴ درصد بود، کمترین میزان از دسامبر ۲۰۱۹، یعنی ۵٫۲٫
بخشهایی با تعداد زیادی موقعیت شغلی خالی وجود دارند که نیروی کار کافی برای پر کردن آنها در کانادا در دسترس نیست. جذب نیروهای مستعد خارجی یکی از راههایی است که کارفرمایان کانادایی میتوانند موقعیتهای شغلی خالی خود را پر کنند.
نیروی کار خارجی برای اشتغال قانونی در کانادا، نیاز به مجوز کار دارند. در برخی موارد، کارفرما باید گواهی ارزیابی بازار کار (LMIA) دریافت کند تا بتواند یک نیروی کار خارجی را به کار بگیرد. اگرچه بیشتر مجوزهای کار از LMIA معاف هستند.
مجوزهای کار معاف از LMIA و مستلزمِ LMIA
دو برنامه مهاجرتی اصلی وجود دارد که مستلزم دریافت اجازه کار هستند: برنامه نیروی کار موقت خارجی (TFWP) و برنامه ویزای کار تجاری (IMP). تفاوت عمده بین این دو برنامه آنست ک برنامه نیروی کار موقت خارجی کارفرمایان را ملزم به دریافت LMIA میکند، در حالی که مجوزهای کار برنامه ویزای کار تجاری معاف از LMIA هستند.
برنامه نیروی کار موقت خارجی
برنامه نیروی کار موقت خارجی، به منظور رفع کمبود نیروی کار در کانادا است. کارفرمایان باید فرآیند LMIA را تکمیل کنند تا به سازمان استخدام و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC) نشان دهند که استخدام یک نیروی کار خارجی به دلیل عدم وجود نیروی کار مناسب در کانادا، ضروری است. سازمان استخدام و توسعه اجتماعی کانادا LMIA را ارزیابی و در مورد این که استخدام یک نیروی کار خارجی تأثیر منفی بر بازار کار کانادا خواهد داشت یا نه، تصمیمگیری میکند. پس از آن که کارفرما LMIA مثبت یا خنثی دریافت کرد، یک کپی از آن را در اختیار نیروی کار خارجی قرار میدهد تا آن را همراه با درخواست مجوز کار خود به اداره مهاجرت و شهروندی کانادا ارسال کند. پس از تأیید درخواست مجوز کار، نیروی کار میتواند شروع به کار کند.
برنامه ویزای کار تجاری
در مقابل، برنامه ویزای کار تجاری برای پشتیبانی از اهداف گسترده اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی کانادا طراحی شده است، بنابراین نیازی به ارزیابی بازار کار ندارد. مجوزهای کار صادرشده تحت برنامه ویزای کار تجاری، تنوع زیادی دارند که نتیجه توافقنامههای تجارت آزاد کانادا هستند. برای مثال، توافقنامه کانادا-امریکا-مکزیک (CUSMA، که پیشتر با عنوان NAFTA شناخته میشد) یک توافقنامه تجارت آزاد است که به شهروندان امریکایی و مکزیکی اجازه میدهد تا بدون LMIA در کانادا کار کنند. جوانان از سراسر دنیا به واسطه قراردادهای منعقده بین کانادا با برخی کشورهای دیگر، میتوانند تحت برنامه ویزای کار تجاری در کانادا کار کنند.
کانادا همچنین به فارغالتحصیلان بینالمللی و همسران واجد شرایط کاناداییها اجازه میدهد تا تحت برنامه ویزای کار تجاری مجوز کار آزاد دریافت کنند. مجوزهای کار آزاد به نیروی کار امکان میدهند تا هر پیشنهاد شغلی را که میخواهند در کانادا بپذیرند، صرف نظر از اینکه کارفرما کیست و شغل چیست. همه مجوزهای کار آزاد تحت برنامه ویزای کار تجاری هستند، بنابراین نیازی به LMIA ندارند.
چگونه میتوانم یک نیروی کار خارجی را تحت برنامه نیروی کار موقت خارجی استخدام کنم؟
اولین گام، فراهم ساختن الزامات LMIA برای مجوز کاری است که میخواهید برای آن درخواست دهید. تعدادی از فرآیندهای درخواست تخصصی هستند، برخی از آنها فرآیند LMIA تسهیل شده دارند. برنامه استعدادهای جهانی یکی از این نمونهها است که به کارفرمایان اجازه میدهد تا از آگهی دادن برای شغل مورد نظر چشمپوشی کنند. همچنین امکان پردازش درخواستها را در کمتر از دو هفته فراهم میکند.
فرآیند درخواست LMIA بستگی به نوع برنامهای دارد که از طریق آن استخدام میکنید. این برنامهها به چهار دسته تقسیم میشوند:
⦁ نیروی کار با دستمزد بالا
⦁ نیروی کار با دستمزد پایین
⦁ برنامه نیروی کار فصلی کشاورزی
⦁ برنامه کشاورزی
پس از آن که LMIA را دریافت کردید، باید یک نسخه از آن را به نیروی کار خارجی خود بدهید تا برای اجازه کار به اداره مهاجرت درخواست دهند. آنها باید قرارداد و پیشنهاد شغلی خود را هم ارائه دهند که شامل اطلاعاتی در مورد دستمزد آنها و کسورات آن، شرح وظایف و شرایط شغلی آنها مانند ساعات کار باشد.
در صورت تایید، نیروی کار معرفینامه دریافت میکنند. آنها میتوانند پس از ورود به کانادا مجوز کار خود را از یک افسر خدمات مرزی دریافت کنند. اگر پیشاپیش در کانادا هستند، اداره مهاجرت مجوز کار را برای آنها پست میکند.
چگونه میتوانم یک نیروی کار خارجی را تحت برنامه ویزای کار تجاری استخدام کنم؟
کارفرمایان میتوانند کدهای معافیت از LMIA و کدهای معافیت از مجوز کار را برای فهرست موقعیتهای شغلی بررسی کنند که در آنها استخدام نیروی کار خارجی به LMIA نیاز ندارد.
برخی از زیرگروههای مجوز کارِ برنامه ویزای کار تجاری عبارتاند از:
⦁ CUSMA: شهروندان ایالات متحده و مکزیک به هنگام درخواست برای کار در کانادا، ممکن است واجد شرایط پردازش تسهیل شده باشند.
⦁ نقل و انتقالات درون شرکتی: به کارفرمایان اجازه میدهد تا نیروی کار خاصی را به دفاتر خود در کانادا منتقل کنند.
⦁ تلویزیون و فیلم: کانادا از نیروی کار صنعت سرگرمی برای حمایت از صنعت پررونق تلویزیون و فیلم خود استقبال میکند.
⦁ بازدیدکنندگان تجاری: نیروی کار خارجی که کمتر از شش ماه در کانادا خواهند بود و وارد بازار کار نخواهند شد، میتوانند بدون نیاز به مجوز کار در کانادا کار کنند.
⦁ تجربه بینالمللی کانادا: کانادا با بیش از ۳۰ کشور قراردادهای دوجانبه دارد که به جوانان آنها اجازه میدهد تا در کانادا تجربه کار کسب کنند.
⦁ اجازه کار بریجینگ (BOWP): نیروی کار متخصص خارجی که در کانادا زندگی میکنند، میتوانند تا زمانی که به درخواست اقامت دائم آنها رسیدگی میشود، برای اجازه کار بریجینگ درخواست دهند. همسران کسانی که شهروند یا مقیم دائم کانادا هستند، اگر در کانادا زندگی میکنند، میتوانند اجازه کار بریجینگ دریافت کنند.
⦁ اجازه کار پس از فارغالتحصیلی (PGWP): اجازه کار پس از فارغالتحصیلی، رایجترین مجوز کار تحت برنامه ویزای کار تجاری است. فارغالتحصیلان بینالمللی موسسات آموزشیِ تاییدشده در کانادا، میتوانند این اجازه کار را تا سه سال دریافت کنند.
برای استخدام از طریق برنامه ویزای کار تجاری، کارفرمایان باید هزینه موافقت کارفرما را پرداخته و فرم استخدام را از طریق پورتال کارفرمای اداره مهاجرت ارسال کنند. این کار باید پیش از آنکه نیروی کار خارجی برای مجوز کار درخواست دهد، انجام شود.