بحران مهاجرت کانادا سبب شده است که هزاران مهاجر به دلیل تأخیر بی‌سابقه در تمدید اجازه‌های کار، وضعیت قانونی کار خود را از دست بدهند. کانادا، کشوری است که مدت‌ها به خاطر رویکرد پذیرای خود نسبت به مهاجرت و همین طور نظام مراقبت سلامت همگانی‌اش تحسین می‌شد. با این حال، این کشور اکنون با بحران فزاینده‌ای در امور مهاجران روبه‌رو است. با افزایش تعداد معوقات و تغییر قوانین مهاجرت، خانواده‌ها در بلاتکلیفی قرار می‌گیرند. آنها قادر به کار، دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی یا تضمین آینده‌ای باثبات نیستند.
بحران مهاجرت کانادا: رویایی که به تعویق افتاد
برای بسیاری از مهاجران، کانادا نماد فرصت است. فرصتی که از طریق سخت‌کوشی و پشتکار، امکان ساختن زندگی بهتر فراهم می‌کند. اما تأخیرهای طولانی مدت در تمدید اجازه‌های کار، این رؤیاها را در هم شکسته است. مهاجرانی که مالیات پرداخت کرده و به جامعه کانادا کمک کرده‌اند، اکنون نه‌تنها قادر به کار قانونی نیستند، بلکه از مراقبت‌های بهداشتی و ثبت‌نام فرزندان‌شان در مدارس نیز محروم شده‌اند. فشار روانی و مالی بسیار زیاد است و برخی خانواده‌ها با انتخاب‌هایی غیرممکن مثل بازگشت به کشور خود، کار غیرقانونی، یا گرفتار شدن در دام کارفرمایان سودجو روبه‌رو هستند.
برای نمونه دوی آشاریا (Devi Acharya)، مادری از هند یکی از همین افراد است. او در سال ۲۰۲۲ به همراه همسر و پسر خردسالش به کانادا آمد. این خانواده در بریتیش کلمبیا ساکن شدند و دوی به‌عنوان خدمتکار خانه مشغول به کار شد و آنها یک خانه خریدند. اما زندگی آنها زمانی به هم ریخت که اجازه کارشان در مدت زمان انتظار برای دریافت گواهی ارزیابی میزان تاثیر بر بازار کار (LMIA) منقضی شد. دوی دچار سقط جنین شد، اما بدون بیمه درمانی، توانایی پرداخت هزینه‌های درمانی را نداشت. پسرش که اکنون پنج‌ساله است، نمی‌تواند به مدرسه برود. دوی می‌گوید: «دو سال پیش رؤیای ساخت خانه‌ای را در کانادا داشتیم. اما حالا همه چیز در حال فروپاشی است.»
داستان دوی استئناء نیست و در سرتاسر کانادا، مهاجران با چالش‌های مشابهی دست و پنجه نرم می‌کنند. وجود این چالش‌ها زمان رسیدگی به مدارک مهم مهاجرتی را سه برابر کرده است. خانواده‌های متقاضی مهاجرت، اینک در وضعیت قانونی نامشخصی قرار دارند.
چرا در صدور اجازه‌های کار تأخیر رخ می‌دهد؟
ریشه این بحران در ترکیبی از افزایش درخواست‌ها، تغییر سیاست‌های مهاجرتی و ناکارآمدی‌های دیوان‌سالاری است. بر اساس داده‌های وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC)، مدت زمان پردازش برای گواهی ارزیابی میزان تاثیر بر بازار کار (LMIA) از ۵۸ روز کاری در سپتامبر ۲۰۲۳ به ۱۶۵ روز کاری در مارچ ۲۰۲۵ رسیده است. این گواهی برای بیشتر نیروهای کار خارجی موقت الزامی است. برخی متقاضیان مانند دوی، بیش از یک سال است که منتظر پاسخ هستند.
عوامل اصلی مؤثر در بحران مهاجرت کانادا
افزایش درخواست‌ها
تعداد مهاجرانی که برای دریافت اجازه کار در کانادا اقدام می‌کنند، نسبت به سال‌های گذشته به طور چشم‌گیری افزایش یافته‌اند. وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی کانادا (ESDC) این افزایش را ناشی از رشد تقاضا برای برنامه نیروهای کار خارجی موقت (TFWP) می‌داند، به‌ویژه از سوی کسانی که به دنبال اقامت دائم هستند.
تغییر در قوانین مهاجرت
سیاست‌های مهاجرتی کانادا در حال تغییر است. در واکنش به نگرانی‌های عمومی درباره فشار بر خدمات عمومی، دولت قوانین را سخت‌تر کرده و محدودیت‌هایی برای مهاجرت اعمال کرده است. این تغییرات باعث سردرگمی است و بررسی درخواست‌ها را دقیق‌تر و زمان‌برتر کرده‌اند.
فشار دیوان‌سالاری
مرکز خدمات کانادا (Service Canada) تحت فشار شدید قرار دارد. این مرکز مسؤول پردازش گواهی ارزیابی میزان تاثیر بر بازار کار (LMIA) است. یک ایمیل داخلی فاش کرد که این اداره تا اول اپریل ۲۰۲۵ هنوز مشغول بررسی درخواست‌هایی بوده که یک سال پیش ارسال شده‌اند.
ناهماهنگی سیاست‌ها
اداره مهاجرت کانادا (IRCC) اعلام کرده است که مهاجران می‌توانند در حین بررسی درخواست خود کار کنند. اما این امکان منوط به دریافت گواهی ارزیابی میزان تاثیر بر بازار کار (LMIA) ظرف ۶۰ روز از درخواست تمدید اجازه کار است. مهلتی که اکنون برای بسیاری ناممکن است.
کانور سیراه (Kanwar Sierah)، مشاور مهاجرت که با ده‌ها خانواده تحت تأثیر کار کرده، این وضعیت را بی‌سابقه توصیف می‌کند. او می‌گوید: «برای اولین بار شاهد صف‌های انتظار بیش از یک سال هستیم. مردم وضعیت قانونی خود را از دست می‌دهند و برخی مجبورند به‌صورت غیرقانونی کار کنند یا به توصیه‌های اشتباه افراد سودجو گوش کنند.»
زمینه گسترده‌تر: تغییر در سیاست مهاجرتی کانادا
سیستم مهاجرتی کانادا سال‌ها به‌عنوان الگویی جهانی شناخته می‌شد که میان نیازهای اقتصادی و ارزش‌های انسانی تعادل برقرار می‌کرد. اما در سال‌های اخیر تغییراتی مشاهده می‌شود. نارضایتی عمومی از کمبود مسکن، زمان انتظار طولانی برای مراقبت‌های بهداشتی و رقابت در بازار کار، خواستار کاهش مهاجرت شده است. مهاجرانی که زمانی به‌عنوان نیروی حیاتی اقتصاد مورد استقبال بودند، اکنون به‌عنوان مقصر مشکلات سیستماتیک معرفی می‌شوند.
در پاسخ، دولت لیبرال به رهبری نخست‌وزیر مارک کارنی، وعده داد که پیش از انتخابات ۲۸ اپریل ۲۰۲۵، سطح مهاجرت را محدود کند. هدف دولت کاهش جمعیت مهاجران از طریق تشویق به خروج داوطلبانه است. رویکردی که منتقدان آن را غیرانسانی می‌دانند. وعده قبلی دولت مبنی بر قانونی‌سازی مهاجران بدون وضعیت نیز با شکست روبه‌رو شد. در ابتدا، لیبرال‌ها متعهد به اعطای وضعیت قانونی به مهاجران بدون مدرک، به‌ویژه در بخش‌های حیاتی مانند بهداشت و ساخت‌وساز بودند. اما این برنامه به شکل محدود اجرا شد و بسیاری را بدون مسیری به سوی ثبات رها کرد.
پیامدهای از دست دادن وضعیت قانونی
از دست دادن وضعیت قانونی برای کار در کانادا پیامدهای گسترده‌ای دارد. از جمله:
- تأثیر اقتصادی: مهاجرانی که قادر به کار قانونی نیستند، اغلب به مشاغل غیررسمی پناه می‌برند که در آن با استثمار و شرایط ناامن مواجه می‌شوند. این موضوع همچنین دولت را از درآمد مالیاتی محروم می‌کند.
- دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی: بدون وضعیت قانونی، مهاجران دسترسی به سیستم سلامت همگانی کانادا را از دست می‌دهند. آنها مجبور به پرداخت هزینه‌های درمانی از جیب خود می‌شوند یا از درمان صرف‌نظر می‌کنند.
- موانع آموزشی: کودکان خانواده‌های تحت تأثیر، مانند پسر دوی، اغلب نمی‌توانند به مدرسه بروند که این موضوع موجب اختلال در تحصیل و فرآیند ادغام آنها در جامعه می‌شود.
- تأثیر بر سلامت روان: نااطمینانی و فشار مالی تأثیرات شدید روانی به همراه دارد. بسیاری از مهاجران از اضطراب، افسردگی و احساس ناامیدی رنج می‌برند.
- رشد جمعیت فاقد مدرک: جمعیت مهاجران فاقد وضعیت قانونی در کانادا رو به افزایش است، زیرا مهاجران بیشتری وضعیت قانونی خود را از دست می‌دهند.
زندگی بدون مدرک در کانادا دشوار است، زیرا دسترسی به خدمات به شدت به وضعیت قانونی وابستگی دارد.
اقدامات برای مقابله با بحران مهاجرت کانادا
دولت کانادا به وجود صف‌های طولانی اذعان دارد، اما تاکنون راه‌حل‌های محدودی ارائه داده است. وزارت اشتغال و توسعه اجتماعی (ESDC) پیش‌بینی می‌کند که زمان پردازش‌ها ظرف شش ماه آینده بهبود می‌یابد. این وزارت از کوشش برای ساده‌سازی فرآیندها سخن می‌گوید. با این حال، نبود داده‌های دقیق درباره تعداد درخواست‌های معوق و نبود برنامه‌ای شفاف برای حل بحران، به تداوم تردیدها می‌انجامد.
فعالان و وکلای حوزه مهاجرت خواستار اصلاحات فوری هستند:
- تمدید خودکار اجازه‌های کار: به مهاجران اجازه دهند تا هنگام بررسی درخواست‌هایشان، صرف‌نظر از تأخیر در دریافت گواهی ارزیابی میزان تاثیر بر بازار کار (LMIA)، بتوانند کار خود را دنبال کنند.
- افزایش ظرفیت رسیدگی: استخدام نیروی بیشتر و سرمایه‌گذاری در فناوری برای رسیدگی به حجم بالای درخواست‌ها.
- شفاف‌سازی قوانین: ساده‌سازی و تثبیت سیاست‌های مهاجرتی برای کاهش سردرگمی و تأخیر.
- ایجاد مسیرهایی برای دریافت وضعیت قانونی: گسترش برنامه‌های قانونی‌سازی مهاجران فاقد مدرک، به‌ویژه برای افرادی که در بخش‌های حیاتی مانند بهداشت، کشاورزی، و ساخت‌وساز فعالیت دارند.
پیشنهاد نخست‌وزیر مارک کارنی برای تعیین سقف مهاجرت با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو است. طرفداران معتقدند این اقدام برای کاهش فشار بر خدمات عمومی ضروری است. اما منتقدان هشدار می‌دهند که این تصمیم می‌تواند منجر به دور شدن نیروی کار متخصص و لطمه به شهرت کانادا به‌عنوان کشوری مهاجرپذیر شود.
برای اطلاعات بیشتر بخوانید:
- افزایش جمعیت کانادا تا ۴۱.۵ میلیون نفر
- مهم‌ترین چالش‌های روانی مهاجرت و راهکارهای عملی برای آنها
- کاهش جمعیت مقیمان موقت کانادا طی سه سال آینده
ارتباط با ما
برای دریافت مشاوره و انواع خدمات مهاجرتی از طریق شرکت کنپارس می‌توانید با شماره‌های 02191008339، 02191008338 یا 02159174000 تماس بگیرید. یا اطلاعات خود را از طریق چت آنلاین سایت یا دایرکت اینستاگرام ارسال کنید. یا فرم ارزیابی رایگان ما را پر فرمایید تا در اولین فرصت با شما تماس بگیریم.
همچنین می‌توانید پرسش‌های خود را از طریق شماره‌های واتس‌اپ (+1)5799579293 و 9034941456(+98) (کافی است همین حالا شماره تماس‌ها را لمس کنید) از ما بپرسید و پاسخ آنها را از طریق همین شماره‌ها دریافت کنید.
