سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا زیر ذره‌بین دولت‌های استانی

سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا یکی از پیچیده‌ترین و بحث‌برانگیزترین جنبه‌های اداره این کشور است که بر زندگی میلیون‌ها نفر، از جمله متقاضیان مهاجرت، تأثیر می‌گذارد. این سیاست‌ها که توسط اداره مهاجرت اجرا می‌شوند، نقشی کلیدی در تعیین تعداد و نوع مهاجرانی دارند که وارد کانادا می‌شوند. در سال ۲۰۲۵، تنش‌های بین دولت فدرال و استان‌ها، به‌ویژه در زمینه برنامه‌های مهاجرتی مانند کارگران خارجی موقت (TFWP) و برنامه‌های نامزدی استانی (PNP)، به اوج جدیدی رسیده است.

زمینه تاریخی و سیاسی سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا

سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا از زمان تأسیس این کشور در سال ۱۸۶۷، با تمرکز بر رشد اقتصادی و تنوع فرهنگی، شکل گرفته است. در دهه ۱۹۹۰، با معرفی برنامه‌های نامزدی استانی (PNP)، استان‌ها نقشی فعال‌تر در انتخاب مهاجران پیدا کردند. این برنامه‌ها به استان‌ها اجازه می‌داد تا بر اساس نیازهای بازار کار خود، مانند کشاورزی در ساسکاچوان یا فناوری در انتاریو، مهاجران را نامزد کنند. بااین‌حال، دولت فدرال همچنان کنترل اصلی بر صدور ویزای کانادا، تعیین سهمیه‌های مهاجرتی و سیاست‌های کلی را حفظ کرده است.

این تقسیم قدرت بین دولت فدرال و استان‌ها همیشه محل مناقشه بوده است. برای نمونه، در دهه ۲۰۰۰، کبک با توافق Canada-Quebec Accord کنترل بیشتری بر مهاجران اقتصادی خود به دست آورد، اما سایر استان‌ها همچنان به تصمیمات فدرال وابسته‌اند.

در سال‌های اخیر، با افزایش تعداد مهاجران (۴۸۰,۰۰۰ اقامت دائم در ۲۰۲۴) و فشار بر بازار مسکن، تنش‌ها شدت گرفته است. این تنش‌ها در برنامه سطوح مهاجرت به کانادا ۲۰۲۵-۲۰۲۷ برجسته‌تر شده که هدف آن کاهش اقامت‌های موقت به ۵ درصد جمعیت تا پایان ۲۰۲۶ است. این برنامه‌ها نشان‌دهنده تلاش برای متعادل‌سازی نیازهای اقتصادی و اجتماعی هستند، اما ناهماهنگی بین دولت فدرال و استان‌ها همچنان چالش‌هایی جدی ایجاد کرده است.

تحولات اخیر در سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا

در سپتامبر ۲۰۲۵، تحولات مهمی در سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا رخ داد که توجه زیادی را جلب کرد. به گزارش گلوبال نیوز، دیوید ایبی، نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا، خواستار بازنگری اساسی در برنامه کارگران خارجی موقت کانادا (TFWP) شد. او استدلال کرد که این برنامه، با اجازه دادن به کارفرمایان برای استخدام نیروی خارجی در مشاغل کم‌مهارت مانند رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌ها، فشار بر بازار مسکن و فرصت‌های شغلی محلی را افزایش داده است. به گفته ایبی، در شهرهایی مانند ونکوور، که اجاره متوسط آپارتمان یک‌خوابه به ۲,۷۰۰ دلار کانادا رسیده، این برنامه به بحران مسکن دامن زده است.

همزمان، دولت فدرال اعلام کرد که بررسی‌های ارزیابی تأثیر بازار کار (LMIA) سخت‌گیرانه‌تر خواهد شد. LMIA سندی است که کارفرمایان باید ارائه دهند تا ثابت کنند استخدام نیروی خارجی تأثیری منفی بر نیروی کار داخلی ندارد. تغییرات جدید شامل الزام کارفرمایان به ارائه شواهد قوی‌تر، مانند آگهی‌های شغلی طولانی‌مدت، برای اثبات کمبود نیروی داخلی، کاهش سهمیه‌های TFWP در بخش‌های کم‌مهارت، به‌ویژه در مناطق شهری بزرگ، و افزایش نظارت بر شرایط کاری کارگران خارجی برای جلوگیری از نقض حقوق، مانند دستمزدهای غیرقانونی است.

این تغییرات بخشی از سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا برای کاهش فشار بر زیرساخت‌ها و پاسخ به انتقادات استانی است. بااین‌حال، گروه‌های حامی کارگران مهاجر، مانند Migrant Workers Alliance for Change، هشدار داده‌اند که تصمیمات شتاب‌زده ممکن است به زیان کارگران آسیب‌پذیر، به‌ویژه در کشاورزی و مراقبت‌های بهداشتی، تمام شود. این گروه‌ها خواستار مسیرهای بیشتری برای اقامت دائم کانادا برای کارگران موقت هستند.

پیامدهای سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا برای متقاضیان

تغییرات در سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا پیامدهای مهمی برای متقاضیان مهاجرت دارد. با افزایش خودمختاری استان‌ها در PNP، متقاضیان باید نیازهای خاص هر استان، مانند مشاغل موردنیاز در ساسکاچوان (کشاورزی) یا انتاریو (فناوری)، را بررسی کنند. این تفاوت‌ها ممکن است فرآیند را پیچیده‌تر کند.

کاهش سهمیه‌های TFWP نیز فرصت‌های شغلی کم‌مهارت را محدود کرده، اما مسیرهای اقامت دائم از طریق PNP و اکسپرس اینتری کانادا تقویت شده‌اند. همچنین، متقاضیان باید مدارک کامل، مانند گواهی LMIA یا اثبات تمکن مالی، ارائه دهند تا از رد درخواست جلوگیری کنند. در نهایت، کاهش سهمیه‌های TFWP ممکن است کارگران آسیب‌پذیر را با چالش مواجه کند، اما برنامه‌های جدید مانند Hard-to-Fill Skills Pilot در برخی استان‌ها فرصت‌هایی ایجاد کرده است.

راهکارهای موفقیت در سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا

برای موفقیت در فرآیند مهاجرت، متقاضیان باید چند اقدام کلیدی انجام دهند. ابتدا، نیازهای استانی را از طریق وب‌سایت‌های رسمی بررسی کنند. دوم، مدارک کامل و معتبر، مانند گواهی زبان (CLB ۷+ برای اکسپرس انتری) یا پیشنهاد شغلی، ارائه دهند. سوم، مسیرهای مناسب، مانند برنامه‌های مهاجرت استانی کانادا برای مشاغل موردنیاز یا اکسپرس انتری برای حرفه‌ای‌ها، را انتخاب کنند. و در نهایت، برای رفع نقص‌های احتمالی، از وکیل مهاجرت به کانادا مشاوره بگیرند.

جمع‌بندی سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا

سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا در سال ۲۰۲۵ با تنش‌های بین دولت فدرال و استان‌ها، به‌ویژه در برنامه کارگران خارجی موقت، مواجه است. انتقادات نخست‌وزیر بریتیش کلمبیا و تغییرات در LMIA نشان‌دهنده تلاش برای کاهش فشار بر مسکن و خدمات عمومی است. در عین حال، افزایش سهمیه‌های PNP و نظارت بر شرایط کاری، فرصت‌هایی برای مهاجران ماهر ایجاد کرده است. متقاضیان مهاجرت به کانادا باید از این تغییرات آگاه باشند و با ارائه مدارک قوی و انتخاب مسیر مناسب، شانس موفقیت خود را افزایش دهند.

پرسش‌های رایج در باره سیاست مهاجرتی دولت فدرال کانادا

تغییرات اخیر در LMIA چه تأثیری بر کارفرمایان کانادایی دارد؟

کارفرمایان کانادایی باید اثبات کنند که قبل از استخدام یک نیروی کار خارجی، به اندازه کافی تلاش کرده‌اند تا نیروی داخلی را پیدا کنند.

چرا دولت فدرال و استان‌ها بر سر مهاجرت اختلاف دارند؟

استان‌ها معتقدند که برنامه‌های مهاجرتی فدرال، به بحران مسکن و بازار کار محلی تأثیر منفی می‌گذارد. دولت فدرال مهاجرت را ابزار رشد اقتصادی و پر کردن کمبود نیروی کار می‌داند.

سیاست‌های جدید چگونه به کارگران آسیب‌پذیر کمک می‌کنند؟

دولت فدرال با هدف جلوگیری از نقض حقوق کارگران، مانند پرداخت دستمزدهای غیرقانونی و سوء استفاده، نظارت خود را بر شرایط کاری کارگران خارجی افزایش داده است.